د "په روایتونو کې قرنطین" د بڼو تر مېنځ توپير

په اسلامي روایاتو کې قرنطين ته پام شوی دی. د ځینو جزئیاتو په اړه لکه د ناروغۍ له ځای څخه د وتلو او تیښتې او یا له هغه ځای څخه چې ناروغي پکې خپره شوې ده د وتلو په اړه ، هم له اهل بیتو (ع) څخه پوښتنې شوې دي. د رواياتو له مخې، مخکې له دې چې په کوم ځای کې ناروغي خپره شي، بايد له هغه ځايه تېښته وشي؛ خو کله چې په کوم ځای کې ناروغي خپره شي، له هغه ځايه د وتلو څځه منع شوی دی. له رسول‌الله (ص) څخه په یوه روایت کې راغلی دی چې د هغه چا اجر چې د ناروغي د خپره شوې په زمانه هملته پاته شي، د شهید اجر ګڼل شوی دی.  

په تاریخي راپورونو کې له عمر څخه روایت شوی دی چې کله په شام کې طاعون خپور شو، عمر په شام کې له حاضرېدو څخه ډډه وکړ او خپل چاپېريالو ته د رسول‌الله (ص) هغه حدیث یاد کړ چې فرمایلي دي: «که په کوم ښار کې طاعون پيدا شي،  او تاسي په هغه ښار کي واست له هغه ښار څخه مه وځئ، خو که په کوم ښار کې وبا پيدا شوه او تاسي له هغه ښاره بهر واست، هغه ښار ته ورننوځئ». شهید مطهري د دې مطلب له بیانولو وروسته څرګنده کړې ده چې په هغه وخت کې قرنطین شتون نه درلود، خو د ښار خلک د نورو د حالت د رعایت کولو لپاره له ښار څخه نه وتل. <ref>مطهری، مرتضی، انسان او برخليک، مجموعه آثار، تهران، صدرا، ۱۳۷۲، ۱ټوک،۴۳۰ مخ.</ref> د هغه مقصد دا دی چې په هغه وخت کې وګړيز او ټولنيز قرنطین نه ترسره کېدل، خو په تاریخي نقلونو کې د ټول ښار قرنطین ښه څرګند شوی دی.

د رواياتو له مخې، مخکې له دې چې ناروغي په يوه سيمه کي خپره شي، بايد له هغې سيمي څخه وتښتېد. خو که چیرې ساري ناروغي په سيمه کي خپره شوې وي، خلکو ته د وتلو اجازه ورکړ شوې نه ده. په يو روايت کې راغلی دی: «کله چې طاعون د جومات په خلکو کي خپور شي، دوئ د نورو په منځ کې د تېښتې حق نه لري.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار(ع)، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۴ق، ۶ټوک،  ۱۲۲مخ.</ref> په دې روايت كې جومات د یوې سيمې سمبول او محور دى او مقصد يې دا دى كه نارغې د يوې سيمې اوسېدونکو ته سرايټ وکړ، نباید دهغې سيمې څخه ووځي او ناروغۍ نورو سیموته خپاره کړي.