د "توسل او د هغه حقیقت" د بڼو تر مېنځ توپير

توسل په لغات کي د تقرب د غِوښتنې او یا د هغه شی په معنا ده چې د علاقې له لورې بل چا ته د تقرب او نژدې کېدلو سبب ګرځي. [۱]<ref>ابن منظور، لسان العرب، دار احیاءالتراث العربی، ۱۵ ټوک، ۳۰۱ مخ.</ref> توسل په اصطلاح کي د الهي قرب او هدفوند د رسېدلو لپاره  د يو ارزښتناک موجود وسيله ګرځول ته وايي. [۲] <ref>حسینی نسب، سیدرضا، شیعه ځواب ورکوي، نشر مشعر، دوهم چاپ، ۱۴۳مخ.</ref>  

« یو ړوند سړۍ پيغمبر حضور ته راغۍ او وويل: د خدای څخه وغواړه چې ماته روغتيا راکړي، ...پیغمبر هغه ته وويل چې اودس وکړي او دوه رکعته لمونځ وکړي او وروسته دغسی دعا ولولي: خدایه زه ستا څخه غواړم او د رحمت پيغمبر محمد په وسيله تاته مخ اړوم. ای محمده زه د خپل اړتيا او حاجت په باره کي ستا په وسيله خپل خدای ته مخ وړم تر څو زما حاجت راته راکړي،خدايه هغه زما شفيع وګرځوه»<ref>آلوسی، شهاب الدین، سید المحمود، روح المعانی، بیروت، انتشارات دار احیاء التراث العربی، ۶ ټوک، ۱۲۵مخ.</ref>د دې روايت څخه دا ګټه اخيستل کيږي چې په پیغمبر باندي د حاجاتو د لاسته راوړلو لپاره توسل جايزدی. <ref>حسینی نسب، سیدرضا، شیعه ځواب ورکوي، نشر مشعر، دوهم چاپ، ۱۴۷مخ.</ref>  

د توسل موخه خدای ته نژدې کېدل او د حاجاتو لاسته رواړل دی. په انبياوو اومعصومانو (ع) باندي توسل که خدای ته د نژدې کېدلو په هیله وي، په قرآن او ډېرو روایتونو کي د هغه سپارښتنه شوې ده. همدا راز  خدای ته د پيامبران، امامان (ع) او د صالح او مؤمنو بندګانو په مقام باندی قسم ورکول د توسل د پراخ مفهوم جزء دی. <ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، اوم چاپ، ۴ ټوک، ۳۶۵ مخ.</ref>